ఉనికి

ఉనికి

ఆకాశం

ఉరుములతో

మెరుపులతో

నక్షత్రాల వెలుగులతో

నీలి మబ్బుల పరుగులతో

తన ఉనికిని ప్రదర్శిస్తుంది!

నీరు

శ్రావణ మేఘంలోంచి

జారిపడే చినుకుల్లో 

హేమంతపు ఉషోదయంలో 

గడ్డి పరకలపై నాట్యమాడుతున్న 

మంచు బిందువుల్లో 

తన ఉనికిని ప్రదర్శిస్తుంది!

గాలి 

గ్రిష్మంలో 

ఆకుల చిరు కదలికల్లో 

తటాకంలో తరంగమై 

తుఫాను హోరులో 

తలవాల్చిన 

కొబ్బరి చెట్ల నడుముల్లో 

తన ఉనికిని ప్రదర్శిస్తుంది!

తేజస్సు 

ఉషోదయపు 

వెచ్చదనంలో 

మధ్యాహ్నపు 

మరుగుజ్జు నీడల్లో 

సాయంత్రపు 

నీరెండలో 

తన ఉనికిని ప్రదర్శిస్తుంది! 

భూమి

పచ్చదనంతో 

ఇచ్చు తనంతో 

ఆకలి తీర్చే 

అమ్మ తనంతో 

తన ఉనికిని ప్రదర్శిస్తుంది! 

సముద్రపు ఘోషయినా

జలపాతపు హోరయినా 

మేఘాల ఘర్జనయినా 

మెరుపుల వేలుగులయినా 

ఆకుల రెప రెప లైనా 

పక్షుల కిల కిల లైనా

సహజమైన తమ ఉనికిని 

సహజంగానే ప్రదర్శిస్తాయి!!

మరి!? 

ఎందుకీ మనిషి 

అసహజమయిన 

అజ్ఞ్హానంతో 

అహంకారంతో 

స్వార్థంతో 

సంకుచితత్వంతో 

తన ఉనికిని 

ప్రదర్శించాలని చూస్తాడు??

బ౦ధ౦

బ౦ధ౦

నిశి అంతంలో

గర్జించిన ఓ మేఘం

బాణమై

నే కప్పుకున్న స్వప్నాన్ని

ఛేది౦చుకు౦టూ

నన్ను తాకినప్పుడు

ముందుగా మేల్కొన్న

మెడుల్లా అబ్లా౦గేటా

బాణం చేసిన గాయ౦లో౦చి

నా స్వప్నం ఎగిరి పోకుండా ఆపేస్తూ

జోల పాడుతూ

జోకొడుతూ 

నన్ను నిద్ర పుచ్చాలని చేసిన యత్నం 

ఆ సరికే 

శబ్దం చేసిన గాయం 

భయమై 

నా శరీరాన్ని బంధించి నప్పుడు 

అంతర్గతంగా నాలో వున్న తిరుగుబాటు 

భయాల్ని బ్రాంతుల్ని

చుట్టేసి విసిరేసి 

చీకటిని చీల్చుకు౦టూ 

శబ్దాన్ని వె౦టాడుతూ 

మసక చీకటిలో 

మావి చెట్టుపై గెంతుతున్న 

రంగుల రాచిలక 

నా చూపును స్త౦భి౦పజేసినప్పుడు 

కలల్ని చుట్టేసి 

కాలాన్ని ఆపేసి 

కిటికీ ఊచలగు౦డా 

కనిపి౦చిన దృశ్యం 

కాశ్మీరి కన్య అల్లికలా 

పొందికగా అల్లుతున్న గూడు

సాయం స౦ధ్య వరకూ 

నన్ను వె౦టాడుతూనే వుంది!

ఎగురుతున్న క్యాలెండర్ 

కదులుతున్న కాలానికి 

జరుగుతున్నస౦ఘటనలకు 

సాక్షిగా 

నిస్పాక్షిగా 

ముందుకు సాగుతూ 

ముందుకు లాగుతున్నప్పుడు 

ఓ స౦ధ్యా రాగ౦లో 

పక్షి తల్లి 

చిట్టి చిలుకకు 

తినిప౦చే గి౦జలు 

పిచ్చి తల్లి ప్రేమ ముద్దల్లా ముద్దుల్లా 

ఎవరు నేర్పారు 

ఈ ప్రాణులకు 

బ౦ధాల్ని 

అనుబ౦ధాల్ని?

ఎగిరే కాలంతో 

ఎగరాలనే చిట్టి చిలక యత్నం 

నే తప్పటడుగులు వేస్తున్నప్పుడు 

మా అమ్మ పొందిన భయం ఆనందం 

రాచిలుక పొందుతున్న 

ఉద్వేగం ఉత్హాహం

ఒక్కటేనేమో? 

అమ్మ వేలువిడిచి నే పరుగిడినప్పుడు

చిట్టి చిలుక తన రెక్కలపై ఎగిరి నప్పుడు 

ఆ తల్లులు పొందిన 

ఆనందం ఆశ్చర్యం 

ఒక్కటేనేమో? 

ఎగిరే పక్షి గమ్యం 

మరో చెట్టు పైకి 

మరి

పరుగెత్తే మన గమ్యం....???

మజిలి

మజిలి

 ఏ వసంతం

దాచి వెళ్లిందో నన్ను

ఈ కొమ్మపై

ఏ ఉషోదయం తట్టి లేపిందో

ఈ భువిపై

తూరుపు గుండెపై మేల్కొన్న సూర్యుడు

మెత్తగా నను తాకినప్పుడు

పులకించి

సిగ్గుతో రాగి వర్ణం దాల్చాను

కాలం నిచ్చెనపై

చీకటిని మి౦గుతూ

వెన్నెలలు తాగి

ఎదిగిన నేను

పచ్చని శరిర కాంతితో

ఎన్నెన్ని కళ్ళలో గులాబీలు పూయి౦చ లేదు!

నాలో ప్రవహిస్తున్న జీవ నదులెన్నో

వికసిస్తున్న శక్తి మూలాలెన్నో?

ఎన్ని పూలకు

నేను పరిమళం పంచలేదు

ఎన్ని ఫలాలకు 

నేను మధురిమలందించలేదు

ఎన్ని తుఫానులు నన్ను తాకలేదు

ఎన్ని అనావ్రుష్టులు నన్ను మాడ్చ లేదు 

నే పీల్చిన 

విష వాయువు లేక్కేంతో 

నే నిచ్చిన ప్రాణ వాయువు విలువెంతో?

ఎన్ని అలసటలు తీర్చబడ్డాయి 

నా నీడలో 

ఎన్ని కుహూరాలు పెంచబడ్డాయి 

నా ఒడిలో 

పరుగెత్తే గాలిని ఆపి 

ఎన్ని సంగీతాలు వినిపించలేదు నేను! 

ఈ శిశిరం 

నను రాల్చిందని 

ఈ కాలం 

నను కూల్చి౦దని 

నాలో జివరసం ఇ౦కి౦దని 

ఇప్పుడు నా మజిలీ

..........????????

ఓ నదిలా

ఓ నదిలా

నే నెప్పుడూ అనుకుంటాను

ఒక నదిలా ప్రవహించాలని

అదీ

ఒక జీవ నదిలా

జీవితం

మరణంతో కలిసినప్పుడు 

తన ఉనికిని పోగొట్టుకున్నట్లు 

నది 

సముద్రంలో కలిసి 

తన ఉనికిని కోల్పోయినా 

నాకూ ఓ నదిలాగే బ్రతకాలని ఉంది! 

ఒక మారు మెల్లిగా 

ఒక్కొక్క మారు వడి వడిగా

మరొక్క మారు ఉద్వేగాల పరుగులతో 

అప్పుడప్పుడూ జలపాతమై దూకుతూ 

నాకు నేనే 

ఓ నదిలా 

మారాలని వుంది!!

అడవిలో పరుగెడుతున్నప్పుడు 

ముళ్ళ కంపలు చీరినా 

మొనదేలిన రాళ్ళను దాటుతున్నప్పుడు 

శరీరం గాయాలతో నిండినా 

పచ్చని పొలాలను 

మురిపెంగా చూడడం 

కడుపు నిండిన కళ్ళలో 

సంతృప్తి మెరుపుల్ని దర్శించడం 

చేతులు చాచి అడిగితేచాలు

దోసిట్లో నిలిచి 

దాహం తీర్చడం 

ర౦గూ రూపూ తేడా లేకుండా 

అలల బుజాలపై మోసుకెల్లి 

ఒడ్డును దాటించడం 

ఎన్ని మార్లు ముక్కలు చేసినా 

మళ్లీ మళ్లీ అతుక్కు౦టూ పోవడం 

ఒక్క నదికేగా చెల్లేది ?!

అందుకే 

నాకూ ఓ నదిలా 

జీవించాలని ఉంది